Videoverslagje

Hier een stelletje videootjes achter elkaar, onbewerkt dat wel. Maar kun je wat meer horen en zien over hun werk op de Bijbelschool.

Nog wat laatste wetenswaardigheden...

De 'straat'waar ze aan wonen.

Vandaag mijn laatste volle dag hier. Jullie zijn al redelijk deelgenoot geworden van mijn belevenissen hier, maar toch heb ik over een paar dingen nog niet gesproken. Bijvoorbeeld over de plek waar Jacco en Suzana wonen en over de Bijbelschool.

De stad en de wijk.

Ze wonen dus in Varzea Grande, een stad dat ligt aan de grotere stad Cuiaba. Ik weet niet hoe jullie de wijk hier  zouden omschrijven. Arm? Min of meer. Het is een soort volksbuurt. Maar omdat veel mensen zelf hun huizen bouwen en ze daar soms jaren over doen, lijkt alles nog rommeliger. Ze zouden hier vast ook prachtige series van "Help mijn man is klusser" kunnen maken bedacht ik me net. Bovendien is de hele wijk één grote hobbelige rode zandweg. Volgens Jacco is er al 3x betaald voor het asfalteren, maar het geld is weg en het zand ligt er nog. Tussen de huizen veel lege stukken grond, die vast een zeker van iemand zullen zijn, maar die soms ook gebruikt worden als vuilstortplaatsen. Bijna alle huizen zijn ommuurt en achter de muren lopen waakhonden rond, die af en toe ontsnappen en over de weg lopen. Zien er niet echt aaibaar uit en soms mager en verwaarloost, maar dat houdt ze waarschijnlijk waakzaam. Er lopen ook een aantal paarden hier los in de wijk rond. Soms zie je ze aan de kant van de weg, maar ik zag ze van de week ook op een veranda van een huis zonder muurtje staan. Er staat een paard in de gang zou hier zo maar letterlijk kunnen zijn.

Daar zie je verder niks van als je eenmaal rechts
door het hek naar binnen gaat

Of de wijk gevaarlijk is? Ja, net zo gevaarlijk als bij ons de Korte Akkeren of de Oosterwei. Een groot verschil is wel dat veel mensen hier wapens hebben en dat werkt zowel preventief als bedreigend. Zo zijn er een tijdje terug een aantal boeven ter plekke neergeschoten.  Dat had tot gevolg dat er een tijdje niemand in de wijk iets uit durfde te halen.
De andere kant is dat Suzana vlak voor mijn komst was overvallen en haar telefoon werd gestolen. De persoon bedreigde haar en je weet nooit of zo iemand een pistool heeft.
Maar ja, telefoons zijn ook wel eens in Samma gestolen. Gevaarlijk is dus relatief. En ook hier geldt dat je geen risico's moet nemen en je aan de andere kant ook niet gek moet maken,

Sociale projecten in de buurt

De buurt is wel een zendingsveld voor de Bijbelschool die hier midden in staat. Zo houden ze hier prachtige kinderfeesten met eten en evangelie :) Op het terrein is een speeltuintje gebouwd en als die verder na maaaaanden goedgekeurd is door weetikwatvoorinstantie dan mogen de kinderen hier spelen.
Er zijn nog allerlei plannen om op dit terrein nog meer sociale projecten te ontwikkelen voor de buurt.

De Bijbelschool

het was de bedoeling dat ik gisteravond mee zou gaan naar de Bijbelschool en daar de mensen en het werk op de foto zou zetten. Vanwege de begrafenis van Mailton is dat helaas niet doorgegaan en kan ik de studenten van nu niet ontmoeten. Maar er zijn er zo'n 25 die op dit moment een aantal avonden in de week de Bijbelschool volgen. Dat is best een pittige, theologische studie. Geen half werk. Gisteren heb ik vele van de oud studenten gezien bij de begrafenis. Heb wel vandaag met Jacco een paar filmpjes opgenomen om jullie toch wat te laten zien van de bijbelschool. Hebben jullie toch een beetje een idee waar het hier allemaal nog meer om gaat.

de watertoren die midden op het terrein staat
en zorgt voor eigen watervoorziening
van maar liefst 50/70 meter diepe bron
tevens reclamezuuil voor de Bijbelschool

De dag van de begrafenis

Niet gauw zal ik dat koppie meer vergeten. Een paar minuten zat ZIon met zijn hoofd tegen mij aan en keek af en toe naar de kist die voor hem stond. Even daarvoor was hij vrolijk de kerk ingestapt met z'n moeder, Een vertrouwde omgeving. Hij dacht dat het vandaag een feest zou zijn.Er waren tenslotte heel veel bekende mensen. Bovendien zou hij straks naar een zwembad mogen bij vrienden, samen met z;n andere neefje Tito. Maar eerst even naar de kerk.
Hij zag eerst het prachtige bloemstuk met die enorme lelies. Hij liet ze me met trots zien. Het is en blijft een natuurjongen en waarschijnlijk heeft hij dat vooral van z'n Opa. Dan kijkt hij opzij in de kist en ziet z'n Opa liggen. Het ziet er voor een volwassene al niet heel goed uit. Afleggen doen ze hier kennelijk niet heel goed. Over zijn lichaam ligt een soort muskietennet. En naast het lichaam mooie bloemen. Ik zie Zion het in zich opnemen en ook schrikken. Hij gaat zitten en ik pak de stoel naast hem. En daar zit hij dan en kijkt stiekem nog een aantal keren naar z'n Opa. Ik schiet natuurlijk meteen vol, en blijf bij hem zitten. Tegelijkertijd springt Elijah er omheen. Hij kijkt een keer, probeert aan de bloemen in de kist te zitten en begint direct te zeuren om mijn telefoon. Ik geef hem even zijn zin zodat ik me me Zion bezig kan houden. Maar ik wil natuurlijk ook foto's nemen.

Daarna speelt Elijah het clowntje met z'n nieuwe auto voor de kist en ben ik Zion steeds kwijt. Hij gaat naar buiten om stiekem in een hoekje niks te doen met een autootje. Ik baal er weer enorm van dat ik niet even met hem kan praten, maar het is niet anders.

Z'n moeder Suzana is direct druk met alle mensen die haar condoleren. Ze is op dit moment de enige van de familie, maar er zijn al heel veel mensen zo vroeg op de morgen in het kerkje. De komende uren komen er allerlei mensen binnen. Het is eigenlijk een heel relaxed gebeuren. Ze staan wat bij de kist, ze omarmen elkaar. Ze praten wat  over Mailton, maar waarschijnlijk ook wel over de laatste roddels. Het is werkelijk waar prachtig om te zien hoeveel mensen er gedurende de dag voorbij komen. Het is mooi dat één man zoveel vruchten heeft achtergelaten en nog steeds. Een hele tijd kijk ik naar een jongen die bij de kist staat. Hij is nog een tiener. Met zoveel liefde staat hij tegen Mailton te praten en te bidden. Ik zie een traan over zijn wangen rollen. Tegelijkertijd komt er een oude dame bij staan en nog een veertiger. Je ziet het gemis in hun gezicht.

Jacco in gesprek met zijn 'schoonzus'.
De vrouw van de chief

Van de indianen komen er maar een paar, maar wel één van de vrouwen van de chief. (Hij heeft er meerdere ;) Het is de 'zus' van Suzana. Ze heeft meerdere keren gezegd dat ik er zo jong uitzag, Ze was overigens niet de enige die dacht dat ik Jacco's zus was, ipv zijn moeder. Dat doet je tussen alles dan ook weer glimlachen. En  ja, er wordt ook gelachen.

Ze praten, ze zitten, ze omhelzen

De mensen blijken overal uit Brazilië vandaan te komen. Gek genoeg is er van de 18 broers en zussen, maar één zus die is gekomen. Zo gaat dat hier, maar de paar honderd mensen die er wel zijn, voelen duidelijk als familie. Er zijn ook meerdere mensen die bij de indianen hebben gewerkt. Zo is de oudste zoon van een Hollander Guus Bringskens er ook. Zijn vader inmiddels al heel oud, brengt zijn laatste dagen in Nederland door. Maar hij was de zendeling uit Nederland die hier in zware omstandigheden zo'n 40 jaar geleden naartoe ging. Het idiote is dat ik die verhalen ken omdat mijn familie hem ook steunde en m'n zwager er ooit in de begintijd van EO Metterdaad op bezoek is geweest. Gek dat nu mijn zoon er woont en 'familie'is van de indianen omdat de Nederlander en de vader van Suzana het evangelie gingen vertellen aan onbereikte indianenstammen. En wat wordt de man er in gerespecteerd. Ik hoor dat aan alle kanten.

een bijzondere man via oost europa, rusland en
china in brazilië terecht gekomen

Ik kom ook een markante oude man tegen waarvan de Brazilianen tegen mij zeggen daat hij uit Duitsland komt. Ik maak een praatje met hem in het Duits, hoewel hij stokdoof is. Hij vertelt dat hij oorspronkelijk uit Oost Europa komt en zijn ouders via Rusland naar China zijn gegaan en uiteindelijk naar Brazilië. Dat de man een leven vol verhalen moet hebben, kun je zo aan zijn gezicht zien. Hij is er samen met zijn dochters en ik mag een foto maken. Maar ook Jacco's rapvrienden zijn er en de onderwijzeressen van Zion en Elijah. Nog maar een paar weken geleden had Mailton op school de show gestolen door de kinderen op zijn eigen uitgebreide manier te vertellen wat ze vroeger aten. Eén van de onderdelen van het project waar we vorige week een feest over hadden. De juf was behoorlijk onder de indruk van die vriendelijke, ietwat ondeugende ogen hebbende man. Hij had meteen gevraagd of de juf al getrouwd was. Toen het antwoord nee was beloofde hij te zullen bidden voor een goede man voor haar. Dat was een paar weken geleden en nu was hij er niet meer. Zo waren velen duidelijk geshockt. Ook mensen die uit andere plaatsen kwamen waar ze ooit kerken hadden gesticht. Maar ook heel veel oud studenten van de Bijbelschool die nu her en der in het land voorgangers zijn of ander werk doen. Sommigen vertellen hele verhalen hoe ze opgenomen zijn in het gezin toen ze studeerden en soms betaalde Mailton hun studiegeld. Vaak van het geld dat hij verdiende met het suikerriet. Hij investeerde duidelijk in mensen.

Verder heb ik me vandaag wederom verbaasd over de enorme chaotische manier van werken, denken en organiseren. Niets is geregeld en toch komt alles een soort goed en is iedereen er tevreden mee. maar hoe vreemd is het dat iedereen afscheid komt nemen en het grootste deel van het gezin er niet is. Het duurde uren voor zijn vrouw Dolores eindelijk kwam. Jacco en Suzana zijn haar einde van de ochtend gaan halen. De oudste broer Tercio was de hele ochtend bezig geweest om het geld voor de begraafplaats te betalen. Hij was er pas tegen twaalven. Rutie, de jongste dochter kwam ook later, met Nate de Amerikaanse man. Tegen elven gingen we terug naar het huis om de jongens op te halen om naar vrienden te gaan en om te lunchen, Want dat zouden we weer thuis doen met alle gasten. Daar hadden ze gisteren boodschappen voor gedaan. Alleen toen we bij huis aankwamen bleek dat we toch ergens bij de kerk zouden lunchen. Dus terug naar de kerk. De dienst zou om 1 uur beginnen, maar dat was natuurlijk niet echt zo. Hoewel het nog meeviel. Tijdens de dienst kwamen er nog allerlei mensen binnen die naar de kist liepen en de hele familie begroeten en tegen ze begonnen te praten. In Holland zou je zoiets onbeschoft noemen. Hier is dat heel gewoon, gebeurt ook bij andere diensten.
Tijdens de preek kwam de begrafenisondernemer aan Dolores vragen om de route naar het kerkhof.
En....... als klap op de vuurpijl bleek Suzana weg te moeten en ik ook mee te moeten. Suzana had een maand vrij gevraagd van haar werk om voor haar vader, maar ook voor broer Heber te zorgen. Om dat voor elkaar te krijgen, moest ze vandaag tussen 12-15 uur naar een soort arbo-arts. Dus precies TIJDENS de begrafenisdienst. Dat kon absoluut niet anders, anders zou ze geen toestemming krijgen. Ik moest dus meteen mee, zodat we dan direct door konden naar de begraafplaats. Gelukkig kon ze daar vrij snel weg zijn, kreeg de toestemming en wij op weg naar de begraafplaats. Ik zal je de details besparen, maar na 4 keer de weg vragen en 45 minuten rondrijden kwamen we uiteindelijk toch nog op tijd.

Maar eerst de dienst. Die was prachtig! Het begon met "Omdat Hij leeft, ben ik niet bang voor morgen" maar dan in het Portugees. Wat een getuigenis! Suzana vertelde over haar laatste uren met haar vader in het ziekenhuis en daarna werd er een lied gespeeld wat zoveel is als het lied van Stef Bos: "Pappa, ik lijk steeds meer op jou".  Dat maakte dikke tranen bij velen.
Tercio de broer van Suzana sprak en zong een lied. En Nate, de Amerikaanse schoonzoon deed een echte evangelisatiepreek inclusief uitnodiging. Mooi! Vergeet nog te zeggen dat de vrij jonge, sympathieke voorganger Isaac de dienst begon met een schets van het rijke en gezegende leven van deze man van God! Ondanks het rommelige vond ik het echt een mooie dienst.

uiteindelijk komt Heber
 met zijn vriendin tijdens
 de dienst binnen.
Daar achter moeder Dolores.
Wat moet dit moment zwaar
 voor haar zijn.
Man dood en een doodzieke zoon.

Maar waar ik echt van ondersteboven ben was de conditie van Heber, de andere broer van Suzana. Bij het graf, maakte ik een grapje naar Jacco dat hij leek op Michael Jackson. Mondkapje voor en zonnebril op en verder nogal schichtig. dit was een stoere, sterke, eigenwijze brandweerman. Het laatste schijnt hij nog te zijn :). Wat moet dit vooral voor hem zwaar geweest zijn. Hij kwam halverwege de dienst binnen en iedereen was vooraf gevraagd om vooral niet naar hem toe te komen ivm infecties.

Bij de begraafplaats kwamen we gelukkig nog op tijd. De stoet kwam pas na ons aan. En hier moet ik toch echt wat zeggen over de enorme steun die de familie al weken krijgt van de brandweer. Ook nu weer reed er voor de stoet aan een grote brandweerwagen en werd Heber in een andere brandweerauto vervoerd. De mannen stonden ook vanmorgen vroeg tijden lang bij de kist. In de dienst was er nog een brandweerman met trompet gekomen die hier en daar een lied meespeelde vanaf de zijkant. Het toont aan wat een respect er is voor deze familie.

De begraafplaats

De begraafplaats was enorm groot en op z'n Amerikaans mag je gewoon door het hele terrein met de auto rijden. We maken grappen dat de hoge muren waar mensen begraven worden zo klein zijn dat ze wel een beetje lijken op favela's (de grote arme buitenwijken in de steden). Ze hebben hier dus een graf gekocht en het duurt even voor ze ons de plaats kunnen aanwijzen waar het is. Het is een enorm veld met allemaal platte stenen. Niks grote marmeren omhoog staande stenen, maar keurig liggende plakkaten met heel veel kunstbloemen. Als we bij de plek aankomen liggen er 3 graven open naast elkaar. Ze werken hier gewoon op het rijtje. De mannen zijn nog bezig met het graf als we er aan komen. Ze hebben eigenlijk ook haast, want er komt na ons nog een begrafenis. Ook daar in mijn ogen weer heel respectloos gedrag, Er zijn minder mensen dan in de dienst, maar dat is begrijpelijk met die afstand en op een gewone maandag.

Het veld is wel ruim, zodat we er makkelijk omheen kunnen staan. Geen ingewikkelde liften om de kist te laten zakken, Gewoon de mannen zelf, Dan wordt er nog een stel betontegels opgelegd en wordt het graf dichtgegooid. Altijd een verdrietig en definitief moment. Terwijl ieder met z;n eigen gedachten er naar staat te kijken komt de begrafenisondernemer naar Dolores toe om weer iets te vragen. Volgens mij ging het om de afrekening. Ik kan wederom mijn ogen niet geloven. Dan zegt hij, ook nog middenin het gebeuren Tchau en loopt weg.

Een Braziliaans eindje..

En dan mogen we eindelijk naar huis. Oh ja, eerst de kinderen ophalen. Oh nee, toch niet, die worden teruggebracht. Dan gaan we boodschappen doen, kunnen we brood eten. Nou ik heb toch echt ook ernstig behoefte aan chocolade, dus dat nemen we ook mee. Oh nee, toch niet naar huis, we gaan naar het huis van Dolores en kletsen nog wat na. Oh nee.., we gaan weer terug naar huis want we zijn moe. We eten wat brood en kletsen wat. Oh nee,.., even kijken of het daar goed gaat, dus terug naar het huis van Dolores. Daar heeft een lieve dame weer voor ons allemaal gekookt, dus toch maar eten. In de tussentijd zijn de jongens nog steeds niet terug. Als Suzana eindelijk haar vriendin te pakken heeft blijkt die nog aan het koken te zijn, maar het is al na negen uur 's avonds. Dus uiteindelijk gaan Jac en Su toch nog weer op weg om ze te halen. Nu, een uur later komen ze allemaal weer binnen. De jongens zijn blij, die hebben duidelijk een hele leuke dag gehad.

De linker is er niet meer..

Maar de vrolijkheid duurt niet heel lang, want Zion komt er achter dat één van de twee konijntjes vandaag is doodgegaan. Hij is pisnijdig en dikke tranen. Ik moet zeggen dat ik de timing ook niet helemaal leuk vind. Maar ja, misschien had de Lieve Heer wel een andere manier om ruimte te maken voor zijn verdriet. Ik hoop maar dat hij het allemaal kan oppakken, want nog 2 nachtjes slapen en dan ben ik ook weer weg. Een half uur geleden dacht ik nog dat het 3 nachtjes waren. Maar ik vertrek woensdag om dan om donderdag aan te komen. Wat een rare timing is dit ook. Ik kwam hier om uit te rusten en bij te komen van een heftige zomer en teveel nare confrontaties met dood en verdriet en dan kom ik hier in terecht. Het zal allemaal wel z'n bedoeling hebben. En natuurlijk ben ik blij dat ik er voor Jacco en z'n gezin kon zijn, maar tegelijkertijd moet ik nog uit zien te vogelen hoe het nu met mijzelf is.
Maar eerst maar weer een nachtje slapen

Indianenverhalen

Zie ik maak alle dingen nieuw stond er op de pen

Het is nog maar 2 weken geleden dat Dolores en Mailton kwamen lunchen bij ons. Ze wonen op hetzelfde terrein. Maar die eerste dagen dat ik er was waren ze toch een beetje druk in de weer geweest met naar de dokter gaan. Nu zouden we even tijd hebben en kon ik ze mijn kadootjes geven. Wat was hij blij met z'n mooie zwarte glimmende pen. De man vond dat als je netjes in het pak naar de kerk gaat, je een mooie pen in je borstzakje moet hebben. Hij krijgt elke keer een mooie nieuwe van deze en gene en ook nu weer van mij uit Samma. Hij glundert helemaal en laat hem vol trots aan Dolores zien.

Na het eten pakt hij een sinaasappel en begint hem te schillen. In voor mij en soms voor anderen ook, onverstaanbaar Portugees schijnt hij aan het uitleggen te zijn hoe je zo'n sinaasappel moet schillen. Het typeert de man, hij schijnt het ook zo te doen met ananassen en kokosnoten. Maar hij zal alles en iedereen ook omstandig en uitgebreid het evangelie uitleggen. Deze lunch is het laatste wat ik met hem meemaak.



Een bijzondere man en geliefd bij heel veel mensen. Dat blijkt wel als er gaandeweg de dag van alles geregeld wordt. Zoals ik al zei, kan alles anders gaan en dat is ook zo.Uiteindelijk is toch morgen, maandag, de begrafenis. De chaos van het regelen is voor mij verder onbegrijpelijk. Maar gedurende de dag blijken er steeds meer mensen van plan te zijn om te komen. En komen, betekent uit alle uithoeken van Brazilië. Het betekent ook dat er heel veel mensen waarschijnlijk blijven slapen hier op het terrein. Hoeveel? Niemand weet het. Ze schatten het op een stuk of 100 totaal. In elk geval met het eten. En terwijl ik dit schrijf wordt er door Jacco en Suzana boodschappen gedaan voor het eten van die 100 man. Ik mag weer op de jongens passen.

Halverwege de dag komt er ook bericht dat de Indianen gaan komen. Hoeveel? Niemand weet het. Hoe laat? Niemand weet het. Iemand vraagt met hoeveel auto's de indianengaan komen. maar dat is niet de goeie vraag. De vraag is meer hoeveel indianen
passen er in een auto. En dat zijn er veel!! Maar of ze ook allemaal de reis van 700 kilometer gaan maken? Niemand weet het. Stiekemweg vind ik het wel leuk dat ik nu toch een aantal indianen ga ontmoeten. Je kunt er namelijk niet zomaar naartoe, ze zijn beschermd en westerlingen of zelfs Brazilianen mogen niet zomaar naar hun dorpen toe. Maar Suzana's ouders hebben er gewoond en ze worden door de chiefs ook als familie beschouwd. Mailton was als een vader voor een aantal van hen. Verschillende dorpen zijn door hun werk ook christenen geworden. Dat is overigens iets anders dan hun cultuur veranderen. Ze bouwen nu hun kerken voor de BIG CHIEF, inclusief indianentooi.

Hier nog een mooi filmpje over één van de indianenconferenties. Op 2:55 zie je Mailton spreken.

Afijn, morgen zullen we zien hoeveel ooms, tantes, neefjes, nichtjes, voorgangers, ouderlingen, zendelingen, gemeenteleden, bijbelschoolstudenten, buurtbewoners, suikerrietklanten en wat al niet meer zullen zijn.


Hoe het zal gaan? Om 6 uur 's morgens wordt de kist uit het mortuarium naar de kerk gebracht waar hij wordt opgebaard. De kist schijnt al die tijd open te blijven. Reden waarom ze nog bezig zijn om iets voor de kinderen te regelen zodat die daar niet bij hoeven zijn.
Tussendoor moet er nog even naar de begraafplaats gereden worden om het geld te betalen voor de grond waarop begraven gaat worden. Als je niet hebt betaald heb je ook niks, zo simpel is het. En ondanks creditkaarten en dat soort dingen kun je dit niet op afbetaling krijgen en ook niet digitaal betalen.

Zion is gek op tattoos en krijgt een echte indianentattoo

Als het goed is komt iedereen die morgen dan naar de kerk. Normaal schijnen ze ook de nachten te waken bij het lichaam, maar dat doen ze nu niet. Simpelweg omdat ze uiteindelijk toch geloven dat het maar een omhulsel is en Mailton allang bij de Lieve Heer is.
Zion vond het ook wel wat dat opa nu in de Hemel was. Als hij er naartoe zou gaan zou dat ook wel leuk zijn, want je hoeft daar niet meer naar school. Zo simpel is de wijsheid van een kind.

En dan om 13:00 uur gaat de dienst beginnen. In principe zal het een uur duren, maar je weet maar nooit. Er wordt maar ten dele gepland en er zijn mensen die lang van stof kunnen zijn begrijp ik.

En dan om 14 uur moet er van Varzea Grande met al die mensen gereden worden naar de begraafplaats in Cuiaba. Dat kan nog een aardige en lange rit worden. Maar de brandweer, de collega's van broer Heber hebben beloofd om voor de stoet aan te rijden.

Overigens wordt er hier de hele dag op het terrein gewerkt door allerlei mensen uit de kerk. De bijbelschool, het huis van Mailton en Dolores en het huis naast dat van Jacco en Suzana worden allemaal ondersteboven gehaald om voor zoveel mogelijk mensen een slaapplek te hebben.

Tussendoor kijken we nog naar de maansverduistering. Nou ja, was nog niet helemaal duister, maar toch.
Als Suzana en Jacco weer terug zijn gaan we naar het huis van Dolores, want daar wordt gegeten, Er zijn al heel wat mensen. Ik geef Dolores een hele dikke knuffel. Wat is het een kleinen fragiele vrouw, maar toch sterker dan je denkt. Ik had als extra kadootjes van die pakjes zakdoekjes meegenomen waar "God bless you" op staat. Jacco legt haar uit dat het bedoelt is als troost als ze moet huilen. Ze vertelt me nog van alles en ook de anderen praten over van alles en ik ben blij dat ik het merendeel kan volgen. Nog wel jammer dat ik niet veel terug kan zeggen. De jongens rennen met neefje Tito luidruchtig rondjes. Zij vinden het eigenlijk allemaal wel een mooi feest, Ik had Heber al een paar dagen niet gezien,

ergens tussendoor probeer
ik nog een levensgrote avocade
 te slachten.
Hier eten ze die overigens met suiker!

maar ik schrok echt van hoe slecht hij er uitzag. Dit moet echt zwaar voor hem zijn. In zijn hals is van alles verbrand vanwege de bestraling.

Omdat de jongens veel te luidruchtig zijn, gaan we toch maar naar huis en naar bed. Er zou maar zo nog van alles kunnen komen vannacht, maar dat zien we morgen dan wel weer.

Verdrietig bericht

Mailton en zijn vrouw Dolores een maand geleden.

Vanmorgen is in alle vroegte de vader van Suzana overleden. Wat is het allemaal snel gegaan. Toen ik hier kwam 2 weken terug was hij niet erg lekker en werd er nog een beetje heen en weer gediscussieerd of hij nu wel of niet naar de dokter moest. Hij wilde zelf in eerste instantie niet. Ja.., het was een man met karakter, om het maar zo te zeggen. Een markante persoonlijkheid. Ik heb hem maar 2 keer ontmoet. De vorige keer bij het huwelijk van Jacco en Suzana in 2008 en dan nu. Maar ik hoorde altijd wel veel verhalen over hem van Jacco.

Een hele bijzondere man. De oudste van 19 kinderen! Geen van hen woont hier in deze omgeving. Mailton was een man van God. Voor velen een byzonder voorbeeld in geloof. Hij was samen met zijn vrouw Dolores een zendelingenechtpaar onder de indianen en hebben hier in de omgeving meegeholpen bij de stichting van verschillende gemeentes. Daarnaast hebben ze de bijbelschool hier gesticht.

Maar de man was ook een man van de natuur. Hij heeft tot op de dag van vandaag een suikerriet bedrijfje hier gerund. Suikerriet wordt bij de plantage gehaald en hier verwerkt tot bruikbare stukken . Die worden weer verkocht aan diverse kioskjes die van het suikerriet weer sapjes maken. Mierzoet, dat snap je wel.

Kortom de man is een voorbeeld voor velen en een vriendelijke, maar vaak ook eigenwijze man. Maar vooral ook een mooi kind van God.
Hier gaan de begrafenissen erg snel. Meestal binnen 24 uur. Maar ik hoor net dat het dinsdag gaat gebeuren, dat is hier erg laat. Hoewel, dat soort tijden kunnen zo maar weer veranderen, we zijn hier tenslotte in Brazilië.

Suzana was de hele nacht alleen bij haar vader. Voor haar is het het behoorlijk heftig geweest. De laatste gesprekken, de laatste pijnen en het zien overlijden van je vader. Maar het was ook goed, vertelde ze.

Stoere brandweerbroer Heber
een paar jaar geleden
Nu ook ernstig ziek

Er moet veel geregeld worden. Ook dat gaat hier totaal anders. Mijn  handen jeuken om te helpen, maar dat kan niet. Ze zijn allemaal zo chaotisch dat je er het beste aan doet je nergens mee te bemoeien. Het enige wat ik doe, is ook een uitlaatklep voor Jacco zijn. Hij zit er tenslotte wel middenin. En dat is ook het goeie waarom ik hier ben. Ik zat totaal niet op dit allemaal te wachten, Wilde heel graag even tot rust komen, ook na het zelf gekozen overlijden van Ton Been en alle stress van de afgelopen tijd. Maar het mocht niet zo zijn. Ook goed, blij dat ik in elk geval Jacco kan steunen.

Maar als je wilt, bidt dan ook voor ons allebei.  En natuurlijk voor Suzana en de familie. Het is natuurlijk voor hen het zwaarst. Ook voor broer Heber die zelf helemaal niet goed is vanwege de chemo's.

En ook voor de jongens. Inmiddels weten ze dat opa dood is. Maar echt beseffen doen ze het nog niet. Ze waren echt gek met opa en vooral met z'n grote vrachtwagen en pickup. Ze gaan hem echt missen. Ik vind het zelf heel moeilijk dat ik niet een goed gesprek met ze kan voeren over dit gebeuren. Ik begrijp ze gelukkig een stuk beter, maar echt praten kan ik niet. En dat voelt soms wel heel verdrietig. Want ik hou zo van die eenopeen kindergesprekken.




Het is gelukkig een stuk minder heet vandaag 'maar' 29 graden. Nooit geweten dat ik ooit nog eens blij zou zijn met 29 graden..............

Fotoverslag van een dag.

 Voor vandaag maar even een fotoverslag. Wel andersom. Het begint met het einde van de middag als ik oppas op de jongens en Jacco en Suzana weer naar het ziekenhuis zijn. Halverwege de dag ook meer dan een uur in het ziekenhuis gewacht. en ook nu gaat Suzana weer naar haar vader toe, Het einde nadert, maar het is altijd de vraag wanneer. Het verslag eindigt met de regen die ons deze morgen blij maakte m 6 uur.

het gebouw van de bijbelschool op hetzelfde terrein als
het huis van Jacco en Suzana en van haar ouders.

En dit is nou een Caju. Kun je heerlijk sap van maken.

in nederland van appelsientje met aardbeien erbij

en die hangt aan deze boom

Zion klimt in een andere boom.

het is overigeens een guaveboom.

dat jullie het ff weten!

hij doet het heel voorzihtig/

hij houdt er van

klimtumaar

steentjes zoeken voor oma

mooi hé

kijk eens wat een mooie tafel

gauw nog even eten.

sorry was lekker.

voor het ziekenhuis

uurtje wachten in de hal en je ziet van
alles voorbij komen

zelfs brancards uit de ambulance, maar die
durfde ik niet te fotograferen

deze man wel stiekem gedaan.

Elijah vond het ook lang duren, hoewel hij zijn
nieuwe steen wel mooi vond en
vooral op mijn mobieltje wilde spelen

sorry moest van Elijah foto's nemen

deze ook

en deze

ja straat is een beetje nat

oma maak een foto!!

grafiti Volgens Jacco bijzondere stijl voor Brazilië

ik hou van roze muren

jaja, ik kom al....ff foto maken hoor!

prachtig 

op een plaatje

toch??

maar zo jammer

dat dit staat te verpauperen

geen gevoel voor

historie

wel voor makeup ;)

nog zo'n mooie

beetje jammer van de auto's

mooi muurtje

roze muren, die durven tenminste!!

katholiek winkeltje vol met beelden

weer zo een...

en overaal mtortjes

en overal

electriciteitskabels

en dan die stoepen, patroon best leuk maar
 bijna nergens goed onderhouden

kabels en auto's

in het blauw is het ook leuk

de boze vijgenboom

hier hebben ze een motorprobleem

een autoprobleem

en een electriciteitskabelprobleem

lekker uitziende taartjes. heb ze helaas niet geproefd,
maar waarschijnlijk toch veel te zoet

motoren van stadswachten ofzo. in elk geval in Braziliaans uniform

tsja.........

als dit niet....

de ultieme

jongensdroom is

als je vooral van auto's

lego en GEEL houdt!

ook wel een mooie kleurencombinatie

Brazilië

YESSS!!

Geloof het of niet, maar dit is de evangelische boekhandel.
Verkoop van geluidsapparatuur tot muziekinstrumenten

en aardig wat soorten zalfolie....

Gelukkig ook Jesus Freaks

handboek voor diaconie én christelijke visites?

En Max Lucado!!

en meer Max Lucado

en nog meer Max Lucado

en natuurlijk tekstborden

mokken

Jawel...., Christelijke stropdassen!!!

zonder tekst, dat dan weer wel

en een behoorlijke collectie cd's

leuke Bijbels voor maar 10 euro!!

stapels bijbels zelfs

Zo kijk je naar binnen!

Suzana loopt er bijna aan voorbij...

dit zijn die superlekkere kaas of vleespasteitjes.

die koop je op dit marktje

motoren

welke tijd is de juiste????

pleintje/parkje

straatje

hoogbouw

Het is officieel voor het eerst hier onder de 30 graden!!!
Tijd om je jas aan te trekken.;)

en weer die kabels

lekker sapje

vast illegaal zoals overal in de wereld

feestjurkjes

alle meisjes zijn prinsesjes

en nog meer prinsessenjurkjes

en meer....

hoewel de dame het niet leuk vond dat
ik haar jurkjes fotografeerde

de locale Blokker!

waslijnen

potten en pannen

en parapluis want die heb je zowel
in de zon als in de regen nodig!

voor de toeristen

eigenlijk wil ik er nog zo een, maar heb ze mooier gezien

je moet het maar leuk vinden///

en Jezus hoort er ook bij

Hij is overal

sint Franciscus overigens ook.
Die kun je met Visa kopen
 (en eventueel op afbetaling ;)

welkom!

sportschoenenzaken zien er overal hetzelfde uit,
maar de jurkjes zijn hier korter en bloter

Een handwerkwinkel

had er graag nog even langer rondgesnuffeld

wat een keuze

lokgarens in alle kleuren

stofjes

knopen

Band

en voorkant

in volle breedte

wow... die deur!!!

inkijkje naar kleurige passage met winkeltjes

mooie poortentree

maar helaas

ook hier

veel leegstand

toch wel leuke sieraden

ja..., roze!!

er zijn ook echte winkelstraten!

zonder verkeer

maar ook weinig mensen

en die kleuren, roze, groen rood

dit is wel heel mooi

maar ook weer oud en verwaarloost

welke kleur veters wil je en hoeveel?

Yess..... schapen!

Bijschrift toevoegen

feestjurken

trouwjurken

en electriciteitskabels!

lelijke deuren!

nog lelijker of toch mooi...

en die stoepen

dit is dus heel normaal

zie je de mango's liggen

dit vind ik nog wel een idee voor Gouda

ziet er goed uit

nog meer stoep

de bus

koffie drinken, ook voor Elijah met water
en voor mij alleen met suiker

de autohandelaar waar de auto van Jacco vandaan komt.
We moesten er even naar toe want ik moest plassen....

regen om 6 uur 's morgens . Yes!!

zie je de regen?